Βροχή μόνο βροχή
συννεφιά και θλίψη
κι ο ήλιος αργεί
ένα δάκρυ κύλησε
η πίκρα ξεχείλισε
δεν την χωρά η ψυχή
δάκρυα που έσταξαν οι λέξεις
ποτάμια αίματος οι φράσεις
πληγές ανοιχτές τα γραπτά μου
ΑΝ205®24/2/2007
26.2.07
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
3 comments:
Ουφ...ψυχοπλακώθηκα...:(
Μάντεψε!
Υπάρχει κάποιος πιο απαισιόδοξος από εσένα.
Τόση θλίψη όμως...? Κρίμα!
Εγώ δεν είμαι τόσο απαισιόδοξη..εκτός αν έχω πιει πολύ και με πάρει από κάτω!!
Ελα! Γέλα μας λιγουλάκι!!
:)
Post a Comment