31.3.07

ΕΚΠΟΜΠΗ 3η


πατήστε και ακούστε,
σχόλια, παρατηρήσεις, επιθυμίες εδώ

30.3.07

Η δικτατορία των θρασύδειλων…


Όποια εφημερίδα και να ανοίξεις (σχεδόν) όποιο Ελληνικό
ειδησεογραφικό ή αθλητικό και να ανοίξεις θα το δεις,
στην τηλεόραση τα «πάνελ» πάνε κι έρχονται
και στο ραδιόφωνο τ’ ακούς συνεχώς και μουδιάζεις…….
Ένας νεκρός 25 ετών από 15 (!) μαχαιριές
και κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις και 6 τραυματίες
είναι ο τραγικός απολογισμός των επεισοδίων
που έγιναν στη λεωφόρου Λαυρίου πριν την έναρξη
του αγώνα γυναικείου βόλεϊ,
μεταξύ Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού
για το Κύπελλο Ελλάδας.
(
www.sport-fm.gr)
Ακολούθησαν τα γνωστά:
Πινγκ-Πονγκ ευθυνών
Υποσχέσεις για έρευνες σε βάθος
Καταγγελίες κάθε είδους
Ανακοινώσεις κάθε είδους
Έφοδοι – συλλήψεις
Κροκοδείλια δάκρυα
Σχεδιασμός μέτρων
Αναβολή αγώνων
(αυτό είναι νέο φρούτο εισαγόμενο από Ιταλία)
Και όλοι νιώθουν καλά που κάνουν την δουλειά τους…
ΚΑΤΟΠΙΝ ΕΟΡΤΗΣ.
Και οι θρασύδειλοι συνεχίζουν να τρομοκρατούν
γιατί τους δίνουμε το ελεύθερο να το κάνουν.
Ελπίζω αυτή την φορά να θέλουμε πραγματικά
να αλλάξουμε την κατάσταση γιατί τις προηγούμενες
(ναι υπήρξαν προηγούμενες) ξεχάσαμε πολύ γρήγορα!
delplay.blogspot.com/2007/03/blog-post_31.html
ΥΓ. εάν έχετε κι άλλα ποστ που αφορούν το ίδιο θέμα ευπρόσδεκτα

29.3.07

Για να μαζευόμαστε!

Ανοιχτή Πρόσκληση

Νομίζω ότι σήμανε η

για την πρώτη (;;;)
blogοσυνάντηση στη


οπότε ετοιμαστείτε να αφήσετε τα


και να μαζευτούμε για κανένα


Το που και το πότε θα αποφασιστεί
μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες
με 2 μόνο προϋποθέσεις:
α) Θα γίνει τις επόμενες 10 μέρες
β) Θα γίνει στο νησί

28.3.07

Άλλο ένα τεστ

Άλλο ένα τέστ προσωπικότητας
ή πρασοπικόπιτας που προτιμώ


Your VisualDNA™

Εγώ το έκανα με πλήρη ε ι λ ι κ ρ ί ν ι α

27.3.07

Χωρίς λόγια


Σήματα καπνού

Η convinced είχε δημοσιεύσει αυτό:
εγώ πάντως δεν ήμουν!

Εγώ πριν μια περίπου βδομάδα
ψάχνοντας κάτι στο γούγλε
βρήκα αυτό:



















Και σήμερα με MAIL μου
έστειλαν αυτό:






Ε! Δεν γινόταν να αγνοήσω τα σημάδια...
(σημάδια όλα δικά σου απ' τον παλιό καιρό)

26.3.07

Αλλαγή της ώρας

3 το πρωί Κυριακή, το ξυπνητήρι προσπαθεί να κάνει την δουλειά του
και γω προσπαθώ να το φιμώσω, μετά από 10 λεπτά πάλης
εγκαταλείπω ηττημένος το κρεβάτι και ξύνοντας το κεφάλι μου
προσπαθούσα να θυμηθώ τι διάολο ήθελα να ξυπνήσω τόσο νωρίς.
Φτάνοντας στην κουζίνα και καθώς σήκωνα το μπουκάλι
για να πιω νερό....
(ναι ρε πίνω από το μπουκάλι, τι πρόβλημα έχεις;
δεν θα σου βάλω από το ίδιο)
το μάτι μου έπεσε στο ρολόι στον τοίχο:
"Το παλιό ρολόι του μικρού σταθμού,
έμεινε στην ώρα του αποχωρισμού."
άσχετο...

ΝΑΙ!!! Αυτό είναι τώρα θυμήθηκα:

"Θερινή ώρα από τις 3 το πρωί της Κυριακής
25 Μαρτίου οπότε οι δείκτες των ρολογιών
θα μετακινηθούν μία ώρα μπροστά για να
δείχνουν 4 π.μ. Το μέτρο θα ισχύσει μέχρι
την τελευταία Κυριακή του Οκτωβρίου και
τίθεται σε εφαρμογή σε όλα τα κράτη-μέλη
της Ευρωπαϊκής Ενωσης σύμφωνα με την οδηγία
2000/84/ΕΚ (άρθρο 4) του ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου."

Πρέπει να ακολουθούμε πιστά τις οδηγίες.

Όσην ώρα άλλαζα την ώρα στα ουκ ολίγα ρολόγια που έχω
(ένα περιέργο πράγμα, στο χέρι δεν φοράω ρολόι αλλά
μεσα στο σπίτι έχω ένα για κάθε τοίχο) έσπαγα το κεφάλι μου
ποιός ξεκίνησε την αλλαγή της ώρας από χειμερινή σε θερινή
και τανάπαλιν, εντάξει το γιατί πάνω κάτω μέσα
στην ημιμάθεια μου το ξέρω: Για την εξοικονόμιση ενέργειας
αλλά ποιοί ή ποιός το σκέφτηκε, το πρώτο που μου 'ρθε
στο μυαλό ήταν οι Αμερικάνοι
(έτσι κι αλλιώς αυτοί φταίνε για όλα).

Αφού λοιπόν είχα που είχα ξυπνήσει, ανάβω την καφετιέρα
για να κάνω καφέ, την τοστιερα για ένα δυο τρια τέσσερα
(αφου τόσα χωράνε!!!) τοστ, ενεργοποιώ (ουάου)
τον ηλεκτρονικό υπολογιστή μου (ανάβω το κομπιούτερ)
ξεκινάω έρευνα (σερτς στο γκούγκλε) ρίχνοντας έτσι
στον κουβά κάθε έννοια εξοικονόμισης ενέργειας
και βρίσκω το παρακάτω:

"Η αλλαγή της ώρας, την περίοδο της άνοιξης, ξεκίνησε
από τον Βενιαμίν Φραγκλίνο, το 1784,
και εφαρμόστηκε στη Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ.
Ο λόγος ήταν η εξοικονόμηση ενέργειας.
Βάζοντας το ρολόι μπροστά κατά τους θερινούς μήνες,
επιβραδύνουμε, κατά μία ώρα, τον ηλεκτροφωτισμό το βράδυ.
Μέχρι το 1966, που το Κογκρέσο ψήφισε έναν νόμο
για την ενιαία έναρξη και λήξη της θερινής ώρας
σε όλες τις Πολιτείες της Αμερικής, η κατάσταση
ήταν τραγελαφική. Κάθε Πολιτεία ρύθμιζε σε διαφορετική
ημερομηνία την έναρξη και τη λήξη, με αποτέλεσμα
οι συγκοινωνίες και οι επικοινωνίες στο εσωτερικό
της χώρας να έχουν γίνει "κουβάρι".
Η ίδια κατάσταση μεταφέρθηκε και στην Ευρώπη,
όπου η κάθε χώρα ξεκίνησε σε διαφορετικές χρονολογίες
την εφαρμογή του μέτρου.
Στην Αγγλία και στην Ιρλανδία, καθιερώθηκε το 1916,
στην Ιταλία το 1966, στη Γαλλία το 1976, στην Ελλάδα το 1978,
ενώ στη Γερμανία και την Δανία το 1980.
Αν και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο προσπαθούσε να ρυθμίσει
το ζήτημα από το 1976, αυτό κατορθώθηκε τέσσερα χρόνια μετά,
με μία ιστορική Οδηγία που καθόριζε τις διατάξεις
για την κοινή θερινή ώρα (22/7/80) και τέθηκε
σε εφαρμογή την επόμενη χρονιά.
Αν και η εφαρμογή ενός τέτοιου μέτρου θεωρητικά
δεν θα έπρεπε να έχει δυσκολίες, ήταν η αιτία για να ξεσπάσει
μία απίστευτη διαμάχη στο εσωτερικό της ενιαίας Ευρώπης.
Αιτία; Αν και από την αρχή όλα τα κράτη - μέλη
εναρμονίστηκαν με την ημερομηνία έναρξης
της θερινής ώρας, προέκυψαν έντονες διαφωνίες
για την ημερομηνία λήξης της.
Ετσι, ενώ σε όλα τα κράτη - μέλη η θερινή ώρα έληγε
την πρώτη Κυριακή του Σεπτεμβρίου, οπότε οι δείκτες
του ρολογιού επανερχόταν στη "φυσιολογική" τους θέση,
στην Αγγλία και την Ιρλανδία αυτό συνέβαινε
την τελευταία Κυριακή του Οκτωβρίου.
Τα αποτελέσματα αυτής της διαφοροποίησης
ήταν τραγελαφικά, αφού καθετί ενιαίο κινδύνευε
να τιναχτεί στον αέρα. Οι αποκλίνουσες εθνικές πολιτικές
απειλούσαν την ελεύθερη κυκλοφορία ανθρώπων,
εμπορευμάτων και υπηρεσιών. Όπως σημειώνεται στα πρακτικά
των "Διαπραγματεύσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου",
έναν χρόνο μετά την εφαρμογή του μέτρου (19/4/82)
"ήταν μία διόλου ικανοποιητική κατάσταση το να είναι
12 το μεσημέρι στη Γερμανία και μία η ώρα στη Γαλλία ή αντιθέτως.
Υπήρξε, μάλιστα, εποχή που αν πήγαινε κανείς λίγο αργά
στο γραφείο του στο Λονδίνο, τότε ο συνάδελφός του στο Παρίσι
ήταν για μεσημεριανό και έτσι δεν υπήρχε επαφή μεταξύ τους".
Ομως, όλες οι προσπάθειες που έγιναν για να καθιερωθεί
κοινή ημερομηνία λήξης της θερινής ώρας προκαλούσαν
τις "εκρήξεις" της Αγγλίας. Είναι χαρακτηριστική η τοποθέτηση
του Εγγλέζου αντιπροσώπου στην αρμόδια Επιτροπή,
όπως καταγράφεται στα ίδια πρακτικά:
"Πρόκειται για μία διαβολική σκευωρία, με την οποία
το Κοινοβούλιο αποβλέπει να στερήσει τρεις εβδομάδες
καλοκαιριού από τους κατοίκους του Ηνωμένου Βασιλείου".
Σε μία έκθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου,
το 1989, έγινε μία απόπειρα να διερευνηθεί το θέμα.
Ωστόσο, όχι μόνο δεν ξεκαθαρίστηκαν τα πράγματα,
αλλά μάλλον μπερδεύτηκαν ακόμη περισσότερο.
Οπως αναφερόταν:
"Πρόκειται για ένα λεπτό θέμα, επί του οποίου οι απόψεις
των κοινωνικών στρωμάτων διαφέρουν. Αυτοί που προτιμούν
τη λήξη της θερινής ώρας στο τέλος Σεπτεμβρίου
(έχοντας έτσι φωτεινότερα πρωινά, αλλά και σκοτεινότερα
βραδινά τον Οκτώβριο) στην ηπειρωτική Ευρώπη είναι
οι υπάλληλοι, οι γονείς των παιδιών σχολικής ηλικίας
που αρχίζουν το σχολείο στις 8.00 π.μ., οι ταχυδρόμοι
και οι εργαζόμενοι το πρωί. Ενώ σε εκείνους που επιθυμούν
τη λήξη της θερινής ώρας στο τέλος Οκτωβρίου
(γιατί, έτσι κερδίζουν φωτεινότερα απογεύματα,
αλλά σκοτεινότερα πρωινά τον Οκτώβριο) περιλαμβάνονται
οι Βρετανοί και οι Ιρλανδοί αγρότες που πρέπει
να πληρώνουν εργάτες, οι οποίοι περιμένουν μέχρι το μεσημέρι
ώστε να στεγνώσει η πάχνη προτού αρχίσουν
τη συγκομιδή ή τη σπορά. Και ακόμη, η αστυνομία,
που επισημαίνει ότι η μεγαλύτερη ένταση της οδικής κυκλοφορίας
το βράδυ σε σχέση με το πρωί έχει ως συνέπεια την αύξηση
των τροχαίων ατυχημάτων, κατά τις πρώτες βραδινές ώρες,
γεγονός που θα μπορούσε να αντισταθμιστεί με κάπως
φωτεινότερα βραδινά, παρά πρωινά.
Τελικά, συμφωνία για κοινή ημερομηνία έναρξης
και λήξης της θερινής ώρας επιτεύχθηκε το 1994
και το μέτρο άρχισε να ισχύει από το 1996,
στη μορφή που επιβιώνει μέχρι σήμερα.
Είχε προηγηθεί ειδική σφυγμομέτρηση (Μάιος 1993),
σύμφωνα με την οποία το 54,5% της κοινής γνώμης
σε όλα τα κράτη - μέλη προτιμούσε το τέλος του Οκτωβρίου
για τη λήξη της θερινής ώρας, ενώ υπέρ του Σεπτεμβρίου
τάχθηκε το 38,4%. Το παράδοξο της υπόθεσης είναι ότι,
με τις απαιτήσεις των δύο βορειοευρωπαϊκών χωρών
αναγκάστηκε να συμβιβαστεί ολόκληρη η υπόλοιπη Ευρώπη,
που δέχτηκε τη λήξη της θερινής περιόδου
στην τελευταία Κυριακή του Οκτωβρίου.

Τάσος Σαραντής "

Πηγή:
http://www.prismaonline.gr/04000000000.asp?article_id=25861

Είχα δίκιο τελικά οι Αμερικάνοι φταίνε που εγώ χάνω μιά ώρα ύπνο,
το ότι μου την δίνουν πίσω έξι μήνες μετά (και χωρίς τόκο)
δεν λέει τίποτα γιατί την αξίζω και με το παραπάνω επειδή:

Α) Ωσπου να συνηθίσει ο οργανισμός μου τους νέους βιορυθμούς
περνάνε 6 μήνες και τότε ξαναλλάζουν την ώρα
και φτου κι απ΄την αρχή.
Β) Το παραπάνω έχει ως αποτέλεσμα να μην ξέρει ο οργανισμός μου
πότε ακριβώς να πεινάει οπότε πεινάει συνεχώς
για να μην μπερδεύεται.
Γ) Έχω σπαταλήσει άπειρη ενέργεια για να αλλάξω (δύο φορές)
την ώρα σε ότι ρολόι έχω γύρω μου.
Δ) Αναγκάζομαι να ξυπνάω αυτές τις δύο φορές χαράματα
(να αλλάζει η ώρα το μεσημέρι)
Ε) Μια φορά στο στρατό έκανα μια ώρα σκοπιά παραπάνω
(και μάλιστα γερμανικό 2-4), ξέρεις τι είναι να βλέπεις
την ώρα να πηγαίνει 4 και τσουπ πίσω πάλι σε 3
και να φυλάς σκοπιά;;;
ΣΤ) Άλλη μια φορά στο στρατό είχα έξοδο και αναγκάστηκα
να γυρίσω μια ώρα νωρίτερα στο στρατόπεδο
λόγω της αλλαγής της ώρας.

Αν θέλετε να μάθετε κάτι παραπάνω ή αν απλά θέλετε
να χάσετε ή να σκοτώσετε την ώρα σας :
http://en.wikipedia.org/wiki/Daylight_saving_time
http://www.timeanddate.com/time/dst2007.html

24.3.07

5 λέξεις μια επίσκεψη

Ξύπνησα νωρίς, ως συνήθως, ήταν δεν ήταν οχτώ το πρωί.
Αφού επιβλήθηκα στην πάλη μου με το κρεβάτι και το πάπλωμα,
άνοιξα το παράθυρο να μπει, δροσιά να μπει του Μάρτη
γιατί ο ήλιος μάλλον απεργούσε. Η μέρα μουντή, αναποφάσιστη.
Να βρέξω να μην βρέξω, να ξημερώσω να μην ξημερώσω.

Πλυσ' ντυσ'και τσακισ' σκέφτηκα, μια ώρα αργότερα
έπινα τον απαραίτητο πρωινό καφέ μου, μαύρο και δυνατό,
σχεδιάζοντας την επίσκεψη που είχα υποσχεθεί ότι θα κάνω.
Παίρνω το Μετρό την γραμμή 2 (La Chapelle) με κατεύθυνση
Nation και κατεβαίνω στην έξοδο Père Lachaise.
Βρίσκομαι στην ανατολίκή πλευρά του Παρισιού
στην είσοδο του κυριότερου νεκροταφείου του Παρισιού
"που πήρε το όνομα του ιησουίτη Λασέζ, εξομολογητή
του Λουδοβίκου ΙΔ" όπως με πληροφορεί
ο πάντα χρήσιμος οδηγός μου που συμπληρώνει
"ένας υπέροχος τόπος για να κάνετε τη βόλτα σας."
Απέξω μια πινακίδα,

διαβάζω:
Ωράριο λειτουργίας: Δευτέρα - Κυριακή 08:00 - 17:00

Ωραία είναι λίγο πριν τις δώδεκα, έχω ώρα σκέφτηκα.
Μ έναν χάρτη στο χέρι ξεκινάω την επίσκεψη μου
στην τελευταία κατοικία του Μολιέρου, της Έντιθ Πιαφ,
του Όσκαρ Γουάϊλντ, του Ντελακρουά,του Υβ Φοντάν,
του Σοπέν, του Ζορζ Μελιές, του Μαρσέλ Προυστ,
της Μαρίας Κάλλας και του Τζιμ Μόρισον.
Περνάω τη λεωφόρο των ξένων πεσόντων, και σχεδόν κάθε
μνημείο με αναγκάζει να σταματήσω, να αφουγκραστώ,
να διαβάσω τα γράμματα που κείτονται πάνω στα μάρμαρα
και τις πέτρες, μηνύματα για το υπερπέραν.
Η μυρωδιά των φρέσκων λουλουδιών, η κατανυκτική σιωπή
και ο μουντός καιρός συμπλήρωναν το τέλειο σκηνικό.
Θυμήθηκα την περιγραφή του τάφου του Γιάννη Αγιάννη
με την οποία κλείνει ο Βίκτωρ Ουγκώ τους Άθλιους και ανατρίχιασα.
Να η Πιαφ και λίγο πιο κει ο Όσκαρ Γουάιλντ και λίγο πιο πέρα
ένα μνήμα με την επιγραφή:


James Douglas Morrison
1943 - 1971
"ΚΑΤΑ ΔΑΙΜΟΝΑ ΕΑΥΤΟΥ"
και μια πινακίδα να προειδοποιεί
για τα πρόστιμα για τυχόν «βανδαλισμούς».
Ήταν Ιούλιος του 1971 όταν η είδηση ότι ο Τζιμ Μόρρισον
των DOORS δεν ζούσε πια συντάραξε τον κόσμο της ροκ.
Ο κύριος εκφραστής του τρίπτυχου «sex, drugs, rock n roll»
είχε περάσει στην «άλλη» πλευρά, ή μήπως όχι;
Όπως και να ‘χει τούτη δω η πέτρα είναι καθημερινός τόπος
προσκυνήματος από εκατοντάδες άτομα διαφόρων ηλικιών,
φυλών και προελεύσεων και από σήμερα ήμουν ένας από αυτούς.
Γύρισα και κοίταξα τον μαύρο ουρανό σαν να ήθελα
να βρω το σύννεφο απ’ όπου μας κοίταζε και μια ψιχάλα
με βρήκε στο μέτωπο κύλησε ενώθηκε με μια υποψία από δάκρυ
και έπεσε στην πέτρα. Ο χρόνος δεν υπήρχε πλέον.
Προσγειώθηκα απότομα από την ειδοποίηση ότι το νεκροταφείο
κλείνει σε μια ώρα, γύρισα έριξα μια τελευταία ματιά
και καθώς γύρισα να φύγω θα ορκιζόμουν
ότι άκουγα κάπου στο βάθος
Riders on the storm
Riders on the storm
Into this house were born
Into this world were thrown

ΥΓ1: Η Loth μου έδωσε μερικές λέξεις
(μαύρο, σεξ, πάλη, νεκροταφείο, ήλιος) και βγήκε αυτό
ΥΓ2: Όταν πάω στο Παρίσι θα κάνω πραγματικότητα
την επίσκεψη μου αυτή
ΥΓ3: Αυτό υπολόγιζα να το ποστάρω αύριο αλλά
αφού κατάφερα και το τελείωσα…
ΥΓ4: Αυτό σημαίνει ότι αύριο δεν έχει,
μην κακομαθαίνετε κιόλας και εκπομπή και πόστινγκ

ΕΚΠΟΜΠΗ 2η (ή μήπως πρώτη)

ΕΚΠΟΜΠΗ 24/3/2007

Έχω την ηθική υποχρέωση να ευχαριστήσω
την Αστάρτη που με έβαλε στην blogοπραγματικότητα,
την Adomiel που μου έδειξε τον δρόμο του podcast,
και όλους εσάς που με διαβάζεται και με ακούτε πλέον.
ΥΓ. Κάντε "κλικ" στο σήμα για να ακούσετε

23.3.07

Happy Birthday της κόρης (όχι του γιού)

Η υπογραφή της Συνθήκης της Ρώμης
στις 25 Μαρτίου 1957
δημιούργησε την Ευρωπαϊκή οικογένεια



Που σημαίνει ότι η 25η Μαρτίου πρέπει από μας τους Έλληνες να γιορτάζεται τριπλά τώρα;

ΟΧΙ! κι ας μην είναι η 28η Οκτωβρίου!

γιατί από τότε που βγήκε το ρημάδι τοεγώ είμαι μόνιμα
οι πολυεθνικές και οι κυβερνήσεις μεκαι νιώθω ότι από στιγμή σε στιγμή γι' αυτό εγώ λέω να κάνω τα ευρώ αφρό

να την κάνω και να τους
αυτούς και τα γενέθλια τους, που ποιός ξέρει τι θα μας κοστίσουν πάλι...
Αντί για HAPPY BIRTHDAY!!!

22.3.07

Η ΓΕΦΥΡΑ (ΚΙΝΕΖΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ Ν.2)

Θέλοντας να απαντήσω στην Αστάρτη
γέμισα μια σελίδα……….
Κάποιος Κινέζος φιλόσοφος,
νομίζω ο Λάο Τσε δεν θυμάμαι,
μπορεί και κάποιος άλλος είχε πει:
ξεκινώντας ένας ταξιδιώτης
να διασχίσει μια απόσταση
γνωρίζει τον δρόμο που θα ακολουθήσει
καθώς και τα εμπόδια που θα συναντήσει όπως για παράδειγμα μια κρεμαστή ετοιμόρροπη γέφυρα.

Εάν από την αρχή της διαδρομής του
σκέφτεται μόνο τα εμπόδια
και πως θα τα ξεπεράσει ή θα σταματήσει
και θα γυρίσει πίσω φοβούμενος
ότι δεν θα τα καταφέρει
ή θα χάσει κάθε ευκαιρία στην διαδρομή
να μάθει και να δει καινούρια πράγματα
και όταν φτάσει πια στην γέφυρα υπάρχει
περίπτωση αυτή να έχει γκρεμιστεί
ή να την έχουν επισκευάσει.
Το καλύτερο που έχει να κάνει
ο ταξιδιώτης μας είναι να απολαύσει την διαδρομή
και ότι αυτή του προσφέρει,
καταπράσινα λιβάδια σε ηλιόλουστες μέρες
ή κακοτράχαλες πλαγιές με τον άνεμο να λυσσομανά
μέρες μοναξιάς και απόγνωσης
ή μέρες πανηγυριών σε φιλόξενα χωριά,
και ταυτόχρονα να έχει πάντα κατά νου τον στόχο του:
Να περάσει την γέφυρα.

Δυστυχώς η ημιμάθεια μου δεν μου επιτρέπει
να ξέρω ακριβώς την ιστορία ή αν την είπε
ο Λαο Τσε ή κάποιος άλλος,
κι αν δεν την έχει πει κανένας
την είπα τώρα εγώ.

Ο ΕΛΕΦΑΝΤΑΣ (ΚΙΝΕΖΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ)


Το «ψάρεψα» στο διαδίκτυο:
Μια φορά και έναν καιρό υπήρχε ένα χωριό με τυφλούς κατοίκους.
Στο χωριό βασίλευε ένας τυφλός βασιλιάς που είχε για συμβούλους του τυφλούς σοφούς.
Κάθε φορά που συνέβαινε ένα σημαντικό - άγνωστο γεγονός στο χωριό οι σοφοί ήταν αυτοί που το μελετούσαν πρώτοι και αποφάσιζαν για το τι πράγματι συμβαίνει .
Μια μέρα λοιπόν πρωτοεμφανίστηκε στο χωριό ένας ελέφαντας και με βήμα βαρύ πήγε και στάθηκε στην μέση της πλατείας του χωριού.
Όλοι οι χωρικοί κυριεύτηκαν από φόβο αλλά και από ανυπομονησία να μάθουν τι ήταν αυτή η θορυβώδης ύπαρξη που είχε εμφανιστεί στο χωριό τους. Ο βασιλιάς λοιπόν διέταξε τους σοφούς του να εξετάσουν το φαινόμενο και να αναφέρουν μετά ό,τι είχαν βρει.
Ο κάθε ένας από τους σοφούς πλησίασε τον ελέφαντα από διαφορετικό σημείο.
Ο ένας άγγιξε τον ελέφαντα από το πλάι και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ήταν ένας τεράστιος ζωντανός περιπλανώμενος τοίχος. Ο δεύτερος άρπαξε ένα από τα πόδια του και είπε ότι είναι προφανές πως δεν είναι τοίχος αλλά ένας τεράστιος ζωντανός μετακινούμενος κορμός δένδρου. Ο τρίτος σοφός που εξέταζε το αυτί έλεγε πως ήταν ένα μεγάλο περίεργο φύλλο δένδρου. Ο τέταρτος σοφός γέλασε με τους συναδέλφους του, τους είπε ότι όλες οι θεωρίες τους ήταν λανθασμένες και ότι δεν ήταν παρά ένα τεράστιο άκακο φίδι , βλέπετε ήταν αυτός που είχε πιάσει την προβοσκίδα.
Το χωριό των τυφλών αντιπροσωπεύει τους ανθρώπους που μέσα στο σκοτάδι της ημιμάθειας τους ή στην έπαρση της επιστημονικής τους περιορισμένης σε ένα αντικείμενο γνώσης τους έχουν καταλήξει σε διαφορετικά συμπεράσματα για την αλήθεια του δρόμου της ανθρώπινης ευτυχίας , την αλήθεια για τον δρόμο της πορείας του ανθρώπου προς την εξέλιξη και την τελειοποίηση.

20.3.07

ΠΡΟΣΟΧΗ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Προσοχή!!!
Ακολουθεί σαγηνευτικό διαφημιστικό μήνυμα

Καλώς ορίσατε στα Bloggeros Islands........










με τις μαγευτικές παραλίες








τον καταγάλανο ουρανό








και τον σαγηνευτικό βυθό








ελάτε να σας ξεναγήσω....

Μιά ομάδα υποδοχής μας περιμένει στο λιμάνι












από κει περνώντας μέσα από το μονοπάτι














φτάνουμε στους κήπους των Bloggeros Islands













περνάμε τους καταράκτες "ΣΜΑΡΑΓΔΙ" και "ΛΑΠΙΣ ΛΑΖΟΥΛΙ"












και φτάνουμε στην παραλία του νησιού












θα κάνουμε ένα σύντομο πέρασμα από την ρεσεψιόν για τα τυπικά










και για να πάρετε το τοπικό νόμισμα










αφήνουμε τις βαλίτσες στο δωμάτιο






παραλαμβάνουμε το μεταφορικό μας μέσο







η επόμενη στάση ο μπουφές να πάρουμε δυνάμεις







γιατί η νύχτα προβλεπεται
μεγάλη στο BEACH BAR








με ατελείωτα ΚΟΚΤΕΪΛ









μην ανησυχείτε είναι ανοικτό 24 ώρες








και έχει πάντα
ενδιαφέροντα άτομα
για να γνωρίσεις
















ο ήλιος δύει και η μέρα αρχίζει









ΚΑΛΑ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΤΕ!!!!












Τα Bloggeros Islands υπάρχουν
στον υπέροχο κόσμο της φαντασίας μας
γεννήθηκαν και ανεξαρτητοποιήθηκαν
από την τάση φυγής μιας μπλόγκερ,
της blogaki εάν ψάχνεται ένα διάλειμα
ανέξοδο ακολουθείστε μας..........

Euro-βίζιον

NEO VIDEOCLIP
για το
"ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΜΑΡΙΑ"

by alternative.gr

19.3.07

Τι να γινόταν άραγε;



http://www.kakophone.com/kakorama/EN/index.php

Να ένα ωραίο...

Ανακαλύψτε τι γινόταν την μέρα που γεννιόσασταν!!!

"Την ώρα που γεννιόμουνα σχολάγανε οι μοίρες..."

18.3.07

Το γέλιο είναι κολλητικό

Ελπίζω να σας φτιάξει την μέρα...

Οδηγίες χρήσης












Καλημέρα,

απαντώντας στην JoaN ,και χωρίς να θέλω να απολογηθώ,
μερικά πραγματάκια για τις "εικονικές εκπομπές",
κάτι σαν "οδηγίες χρήσης".

Έχω ξαναγράψει ότι αυτό το μπλογκ είναι η προέκταση
της ραδιοφωνικής εκπομπής "Βράχος είναι και κυλά",
η οποία αυτή την στιγμή δεν είναι στον αέρα,
λογικό είναι να μοιάσει σ' αυτήν.


Όσοι και όσες είχαν την τύχη ή ατυχία
να μ'έχουν ακούσει ξέρουν.

Στην πρώτη λοιπόν "εικονική εκπομπή"
αναλώθηκα στο μπλογκ και την εβδομάδα
που πέρασε γιατί ήταν πιο εύκολο σαν θέμα,
μια και την περισσότερη ώρα μου την
"έφαγε"το "στήσιμο".
Χρειάστηκα κάτι παραπάνω από δύο ώρες,
οι επόμενες (τώρα που ξέρω και το στήσιμο)
θα φτιάχνονται κατά την διάρκεια όλης της εβδομάδας
κομμάτι κομμάτι, οπότε ελπίζω και καλύτερες να βγουν
και πιο πλούσιες σε θεματολογία.

Η θεματολογία της θα διαφέρει από εκπομπή σε εκπομπή.
Η βάση μένει πάντα η μουσική "σκηνή" που ξεκινάει
από τις "παρυφές" του έντεχνου
ως τα "απομακρυσμένα σύνορα"του μέταλ και της πανκ
(όσοι έχουν δουλειά που θέλουν να παρουσιάσουν ευχαρίστως),
από κει και πέρα ότι θεωρώ άξιο λόγου,
είτε αυτό είναι κάποιο site που βρήκα
είτε κάτι που διάβασα, θα έχει θέση εδώ.
σε προτάσεις και ιδέες είμαι ανοιχτός.

Στις επόμενες εκπομπές θα πατήσω
το γκάζι σε ότι αφορά την μουσική.

Το πρόβλημα που εντόπισα είναι ότι σας
λείπει η μουσική και κυρίως σας λείπει
η φωνή μου (Ψ Ω Ν Ι Ο).
Σε ότι αφορά την μουσική δεν γνωρίζω (ακόμα)
τον τρόπο για να αποφύγω "σκοπελους"
όπως πνευματικά δικαιώματα κ.λ.π.,
ούτε το κατά πόσο είναι δυνατόν να "ανεβάσω"
όλα τα τραγούδια ή κάποια από αυτά στο μπλογκ,
σε ότι αφορά την "φωνή"...


Αν ήταν να μπορείτε να ακούτε την εκπομπή
τότε δεν θα ήταν εικονική.
Δεν λέω ωραίο θα ήταν ένα διαδικτιακό ραδιόφωνο
να μου έκανε πρόταση συνεργασίας (είδατε πως το έφερα;)
αλλά για την ώρα θα πρέπει να "βολευτείτε"
με την "εικονική πραγματικότητα".
(εκτός από λίγους και λίγες που έχουν
ηχογραφημένες παλιότερες εκπομπές).


ΥΓ. STILLBLUES Τι μου θύμισες...Ναι θα "παίξω" πιο δυνατά!

17.3.07

"Βράχος είναι και κυλά" - εκπομπή 1η

Καλή σας μέρα,
μεσημέρι, εσπέρα
ή μήπως καλό σας βράδυ;

Η πρώτη δυσκολία
μιας εικονικής εκπομπής
μέσω του μπλογκ...

Την ξεπερνάω εύκολα:
Καλώς ήρθατε!!!
Τι κάνουμε;
Όλοι καλά;
ΑΝ205
(άλφα νι διακόσια πέντε)
στο μικρόφωνο...
και "Βράχος είναι και κυλά"
στα ραδιόφωνα σας...
από την συχνότητα των 106,4 fm...
και την Σαντορίνη , για όλες τις Κυκλάδες,την Ρόδο,
την Κρήτη,την Ικαρία και για όπου αλλού
φτάνει το σήμα μας και η χάρη μας...

Δεύτερη, τρίτη, τέταρτη, πέμπτη δυσκολία...
Εντάξει το βρήκα:
Καλώς ήρθατε!!!
Τι κάνουμε;
Όλοι καλά;
ΑΝ205 (άλφα νι διακόσια πέντε)
το πληκτρολόγιο
και "Βράχος είναι και κυλά"
στις οθόνες των υπολογιστών σας
από τούτο δω το μπλογκ
για όλο τον κόσμο
και πέρα απ' αυτόν!

Εντάξει την εισαγωγή την βρήκα.
Τώρα, η εκπομπή αυτή θα "βγαίνει"κάθε μέρα,
μερικές φορές την εβδομάδα
ή μόνο μια φορά την εβδομάδα;;;
Η ραδιοφωνική "έβγαινε" κάθε Τρίτη
και Πέμπτη 8 - 9 το βράδυ.
Ας το ξεκινήσω με εβδομαδιαία,
κάθε Σάββατο, και βλέπουμε...
Το μουσικό χαλί που σας υποδέχεται
είναι το "Βαλς της γειτονιάς"
του Λάκη Παπαδόπουλου
στην ορχηστρική του εκτέλεση.

Πρώτο τραγούδι στην πρώτη
εικονική εκπομπή", δύσκολη απόφαση:

Πετάω πέτρες - Σωκράτης Μάλαμας
Πετάω πέτρες στο γυαλό κι αυτές γυρίζουν πίσω
όλα τα λόγια που 'χω πεί πρέπει να τ' αγαπήσω
κι ας ήταν όλα ψέματα κι ανόητα μπερδέματα
ποιός θα το βρεί να μου το πεί;

Περνάνε σκέψεις στο μυαλό σ' ένα δωμάτιο
μιά στη λαχτάρα που αγαπώ στην ταραχή που βλαστημώ
και τον χαμένο μου καιρό να ξεγελάσω δεν μπορώ
Πετάω πέτρες στο γυαλό κι αυτές γυρίζουν πίσω
όλα τα λάθη που έκανα πρέπει να τα μετρήσω
κι αν ήταν όλα σφάλματα, σάλτα, ανώφελα άλματα
ποιός θα το βρεί να μου το πει

Θα πρέπει να βάλετε την μνήμη σας
ή την φαντασία σας για να ακούσετε
την μουσική....
ή εάν έχετε τα τραγούδια που σας
γράφω στον υπολογιστή σας
ή σε CD απλά πατήστε "PLAY"
(playlist στο τέλος κάθε εκπομπής)
Πέτρινα καράβια - Σταμάτης Μεσημέρης/Στέλιος Γαλανός

Σαν ανύποπτοι ακροβάτες σε μια αόρατη κλωστή
της παλίρροιας μετανάστες μπρός γκρεμός πίσω η πληγή
στα διαλείμματα αυταπάτες δίχτυ απλώνουν οι αριθμοί.
Ξένοι σε μιά ξένη πόλη διαβατήριο η σιωπή
αν γλιστρήσει μια συγνώμη κάπου κλαίει ένα παιδί
στα φανάρια η θλίψη ενώνει όταν φεύγει η Κυριακή.

Κι εσύ μου λές να σ' αγαπάω
να σε φιλώ να σε μεθάω
για μας τους δυό να τραγουδάω
να με χαρείς να σε χαρώ
μα εγώ δε ξέρω τί μου φταίει
τι με πληγώνει τί με καίει
ποιος με φορτώνει με άλλων χρέη
και ποιος μου κλέβει τον καιρό.

Είδωλα στη μαύρη οθόνη απ τον ίδιο τοκεττό
η ομάδα με πληγώνει κι'έχω χάσει τον εχθρό
σαν κερί πάνω στο χιόνι στάχυ στον ωκεανό.
άσπρισαν τα όνειρά μου οι θεοί και οι ληστές
πέτρινα καράβια χτίζουν με βρισιές και προσευχές
πέτρινα καράβια του αύριο που ο καπνός τους πάει στο χτες.

και τώρα που ξέρετε πως περίπου θα "λειτουργεί"
αυτή η "εικονική εκπομπή" ας κάνουμε μια επανάληψη
της εβδομάδος που πέρασε σε τούτο δω το μπλογκ
(θέματα και σχόλια δεκτά)

Είχαμε μαθήματα κόμικ, με φτωχές είναι η αλήθεια
επιδόσεις, ένας ήρωας (ή μήπως αντιήρωας) που ξέχασα
να αναφέρω ήταν ο αγαπημένος Ιζνογκούντ
("θέλω να γίνω Χαλίφης στη θέση του Χαλίφη")

Το χαμόγελό σου - Μάνος Πυροβολάκης και τα Κινούμενα Σχέδια
Το χαμόγελό σου σαν αναπνοή μου
Το χαμόγελό σου η μόνη ανάμνησή μου
Το χαμόγελό σου είναι αυτό που λείπει
Και διψούν για σένα της καρδιάς μου όλοι οι χτύποι

Στην ζωή μου χρώμα το χαμόγελό σου
Ηρθες και κατάργησες για πάντα το χειμώνα
Το χαμόγελό σου είναι αυτό που λείπει
Και διψούν για σένα της καρδιάς μου όλοι οι χτύποι

Το χαμόγελό σου χρώμα στη ζωή μου
Στο χαμόγελό σου μοιάζουν όλα αληθινά
Το χαμόγελό σου μόνη αμοιβή μου
Μου χαμογελάς και νοιώθω εγώ παιδί ξανά

Είχαμε Τρίτη και 13 όπου μάθαμε
από που προήρθε η φοβία και μάθαμε και αγγλικά

Ήπιαμε και κλωνοποιημένο γάλα
δείτε όμως και αυτά που ανακάλυψα μέσω
www.themeatrix.com/intl/greek/

Χημεία και τέρατα - Τζίμης Πανούσης

Θα γίνουνε σημεία και τέρατα
τα σπίτια μας βγάλανε κέρατα
στις ταράτσες, στις ταράτσες

Οι Δούρειες τηλεοράσεις μας
θα φέρουνε στις διαστάσεις μας
τα δαιμόνια, τα δαιμόνια

Απ' τις οθόνες ξημερώματα
θα βγούνε κάτι εξαμβλώματα
στα σαλόνια, στα σαλόνια

Tου Εωσφόρου τα οράματα
σε στοιχειωμένα ολογράμματα
μας κοιτάνε, μας κοιτάνε

Τις πόρτες κλείνουν τα φαντάσματα
εξάρες ρίχνουν στα χαλάσματα
με τρία ζάρια, με τρία ζάρια

Θα γίνουνε σημεία και τέρατα
τα σπίτια μας βγάλανε κέρατα
στις ταράτσες, στις ταράτσες

η still-theblues μου έδωσε την αφορμή
για αφιέρωμα στον Andy Capp,
και τέλος λίστες με τραγούδια ελληνικά και ξένα
που μου έδωσαν αυτή την ιδέα...

Α! ναι είχαμε και το παιχνίδι με τις λέξεις...
Δημοσθένους λέξις - Διονύσης Σαββόπουλος

Κι αν βγω απ' αυτή τη φυλακή κανείς δε θα με περιμένει
οι δρόμοι θα 'ναι αδειανοί κι η πολιτεία μου πιο ξένη
τα καφενεία όλα κλειστά κι οι φίλοι μου ξενιτεμένοι
αέρας θα με παρασέρνει κι αν βγω απ' αυτή τη φυλακή

Κι ο ήλιος θ' αποκοιμηθεί μες στα ερείπια της Ολύνθου
α μοιάζουν πράγματα του μύθου κι οι φίλοι μου και οι εχθροί
αρμαρωμένοι θα σταθούν οι ρήτορες κι οι λωποδύτες
ζητιάνοι εταίρες και προφήτες μαρμαρωμένοι θα σταθούν
Μπροστά στην πύλη θα σταθώ με τις κουβέρτες στη μασχάλη
κι αργοκουνώντας το κεφάλι θα χαιρετήσω το φρουρό
χωρίς βουλή χωρίς Θεό σαν βασιλιάς σ' αρχαίο δράμα
θα πω τη λέξη και το γράμμα μπροστά στην πύλη θα σταθώ

Κινήθηκα πολύ low profile και θεματικά και μουσικά,
χαλλλλλαρά θα έλεγαν αυτοί που με ξέρουν.
Έτσι, για κλείσιμο λέω να φύγω Χωρίς κανόνα.
Αυτά από τον ΑΝ205
μέχρι την επόμενη φορά
να'στε καλά,
να προσέχετε τον εαυτό σας
(και τους άλλους)
και μην ξεχνάτε:
ψυχραιμία παιδιά
πανω απ'όλα ψυχραιμία!Χωρίς κανόνα - Εν Πλω

Είμαι ένα φύλλο του φθινόπωρου που πέφτει,
είμαι ένα στρώμα από φύλλα πεταμένα
κι αυτό το κίτρινο το χώμα που με βάφει,
κάποια στιγμή θα γίνει ένα και με μένα
Θα πλανηθώ μεσ' στις πτυχές του δέρματος σου,
θ' ακολουθώ κάθε τυχαία χαραγή σου
κι όπου με βγάλει θα φωλιάσω το χειμώνα,
χωρίς κανόνα!

Είμαι μια δύναμη κρυμμένη και το ξέρω
όμως δε ξέρω τι ζημιά μπορώ να κάνω,
Ζω σ' ένα πόλεμο που τρώει τα σωθικά μου,
που όμως κάποτε θα φάει και εμένα.
Στην μυρωδιά σου να μεθάω και να χάνομαι,
μόνο το χρώμα της πνοής σου να αισθάνομαι.
Έτσι ζεστά θα τον περάσω τον χειμώνα,
χωρίς κανόνα!

Είμαι ποτάμι που παρέσυρε τα δέντρα,
κάθε σταγόνα μου τα φύλλα τους δροσίζει,
μα δεν αρκει αυτό ζωή για να τους δώσει
κι έτσι όλο κλέβουνε ζωή μόνο από μένα.
Πού θα με παν αυτοί οι δρόμοι σου δεν ξέρω
κι αυτό το άγνωστο με κάνει και σε θέλω.
Σ' αυτό το αίνιγμα κουρνιάζω τον χειμώνα
χωρίς κανόνα!

Είμαι ένα πλάτωμα, μια βάση για πυραύλους,
είμαι ένας πύραυλος που έκαψε τη βάση
κι αυτή η θλίψη μου δεν θα σβήστει στ' αστέρια,
γι' αυτό θλιμμένο βλέπετε πάντα εμένα.
Κι έτσι όπως βλέπω να σε σέρνω και να σέρνομαι
κι όταν σε παίρνω να πετάμε και να φεύγουμε,
θα τον μπερδέψουμε για πάντα τον χειμώνα
χωρίς κανόνα!

playlist
Πετάω πέτρες - Σωκράτης Μάλαμας
Πέτρινα καράβια - Σταμάτης Μεσημέρης/Στέλιος Γαλανός
Το χαμόγελό σου - Μάνος Πυροβολάκης και τα Κινούμενα Σχέδια
Χημεία και τέρατα - Τζίμης Πανούσης
Δημοσθένους λέξις - Διονύσης Σαββόπουλος
Χωρίς κανόνα - Εν Πλω