To blog or not to blog

Προειδοποίηση:
Αγαπητέ αναγνώστη – στρια διάβασε πρώτα
τα υστερόγραφα 1,2,3 και 4
και μετά το παρακάτω κείμενο
(αν ενδιαφέρεστε ακόμη)

Δεν θα κάτσω να αναλύσω το παγκόσμιο
φαινόμενο του «μπλογκινγκ», αυτό το αφήνω
σε άλλους «ειδικούς», εγώ απλά θα προσπαθήσω
να απαντήσω στην πιο συχνές ερωτήσεις
που μου γίνονται (f.a.q.) σε ότι αφορά το «μπλογκ».
Αφορμές ζητώ (και ζητούσα πάντα) για να
ξαμοληθώ μέσα από συζητήσεις πραγματικές
ή εικονικές, με τους άλλους ή μ' έναν
από τους εαυτούς μου (ναι ρε, είμαι πολυσχιδής
προσωπικότητα και μου κόστισε πολλά
για να νιώθω καλά μ’ αυτό το γεγονός
και με τους υπόλοιπους μέσα μου),
μέσα από γεγονότα «μίας χρήσης»
ή «ανακυκλούμενα» ή «χρόνια».
Η κριτική μου, η άποψη μου
(καθώς η άποψη είναι σαν την μύτη
ο καθένας έχει μία, όλες διαφέρουν
μεταξύ τους και καθεμία μυρίζει
διαφορετικά πράγματα), η μ….ια μου
τέλος πάντων εκφράζετε με διάφορους
τρόπους άλλοτε με ρύμες για τραγούδια,
άλλοτε με ασυναρτησίες που ονομάζω «ποιήματα»
άλλοτε με συζητήσεις που κρατάνε ώρες,
μέρες, χρόνια, άλλοτε με κατεβατά
(που απεχθάνομαι) σαν αυτό εδώ,
άλλοτε ουρλιάζοντας προς την πανσέληνο.
Η ανάγκη να εκφραστώ, να επικοινωνήσω,
να ξεσπάσω, να ξελαφρώσω, να γιουχάρω,
να χειροκροτήσω εκφραζόταν κατά καιρούς
με διάφορους τρόπους. Γραπτά της εφηβείας
που κατέληγαν τα περισσότερα στα σκουπίδια,
«πειρατές» των fm παίζοντας μουσική
που κατά την γνώμη μας «έπρεπε» να ακουστεί
και δεν ακουγόταν, αργότερα όταν δόθηκε
η ευκαιρία αυτό «βγήκε» και «νόμιμα» στον αέρα
και τώρα μέσα από δω.
Δυστυχώς (τώρα το αναγνωρίζω) από τα γραπτά
της εφηβείας λίγα πράγματα γλίτωσαν
από την αυτοκριτική μου, όχι ότι είχαν
καμιά καλλιτεχνική αξία αλλά όπως και να ‘χει ήταν
κομμάτια της ζωής μου
(κάτι σαν φωτογραφίες της ψυχής),
από τις «πειρατικές» εκπομπές έμειναν
οι αναμνήσεις και μία φιλία που κρατάει μια ζωή
(γεια σου Δημήτρη),
από τις επίσημες εκπομπές μια σχέση που τελείωσε
άδοξα, δύο φιλίες πολύ δυνατές
(γεια σου Εύη γεια σου Θωμά),
μερικοί αλλά φανατικοί ακροατές – τριες που
δεν ήξερα ότι υπήρχαν καν εκτός από
δυο-τρεις που έπαιρναν και κανα τηλέφωνο
(έναν από την Ικαρία θυμάμαι συγκεκριμένα),
η εκπομπή «Βράχος είναι και κυλά»
φιλοξενήθηκε από την
Ελεύθερη Ραδιοφωνία Σαντορίνης (106,4 fm)
για 12,5 χρόνια,
τραγούδαγε ελληνική εναλλακτική μουσική (κυρίως),
το «μπλογκ» τούτο φέρει το όνομα της
γιατί απλούστατα είναι συνέχεια της
και ίσως προπομπός της.

Τώρα στην ερώτηση, που τίθεται από άτομα
που δεν έχουν επαφή με την τρέλα των «μπλογκς»,
«τι είναι αυτό;;;»
θα μπορούσα να απαντήσω «μπες και δες»
αλλά θα προσπαθήσω να είμαι πιο ευγενικός.
Τα προσωπικά ημερολόγια τα θυμάστε;
(δεν είχαν μόνο τα κορίτσια, η διαφορά είναι
ότι των κοριτσιών ήταν γνωστά και είχαν
άλλη θεματολογία).
Τα λευκώματα τα θυμάστε;
(τι εστί έρως κ.λ.π. κ.λ.π.)
Ε κάτι τέτοιο στο πιο ελεύθερο και ηλεκτρονικό του.
Είναι ένα προσωπικό μέσο έκφρασης και σαν τέτοιο
κάθε «μπλογκ» έχει την προσωπικότητα
που του δίνει ο καθένας μας
και αν κάποιος συμφωνεί ή διαφωνεί
με αυτή ή με εκφράσεις και απόψεις
αυτής της προσωπικότητας έχει, ενίοτε,
το δικαίωμα να εκφράσει την άποψη του.

Το συμπέρασμα (αν υπάρχει) είναι ότι
το «μπλογκ» τούτο δω είναι κυκλοθυμικό
όπως και ο «συντάκτης» του άμα σας αρέσει
καλώς άμα δεν σας αρέσει ακόμα καλύτερα.

Υστερόγραφα:
1) πάντα μου αρέσαν τα υστερόγραφα
2) ένα υστερόγραφο που μπαίνει
στην αρχή πως λέγεται;;;
3) συγνώμη για την λογοδιάρροια
και το μήκος του κειμένου
4) όλα τα παραπάνω είναι «φούμαρα»
για να καλύψω το γεγονός ότι απλά
είμαι ένα ψώνιο που την έχει δει
ποιητής-συγγραφέας και δεν ξέρω και ‘γω τι άλλο.
5) μου ήρθε μια ιδέα για ένα «μπλογκ»
(αν δεν υπάρχει ήδη δηλαδή)
ένα «μαθητικό λεύκωμα», κορίτσια τι λέτε;;;