Η μισθοφόρος του έρωτα

Μετρώντας τον χρόνο σου
στις γραμμές ενός κορμιού
ζυγίζεις τον πόνο σου
στην άκρη του κρεβατιού

απ΄ την χρήση φθαρμένη
γυναίκα "αμαρτωλή"
με τον έρωτα ξένη
αναρωτιέσαι γιατί

όνειρα είχες πολλά
εφιάλτες γίναν τώρα
η μόνη σου συντροφιά
πελάτες με την ώρα

στο τσαντάκι τα λεφτά
με τη ψυχή στο στόμα
πεζοδρόμιο ξανά
για πούλημα το σώμα

πεζοδρόμιο ψυχρό
παγώνει την ψυχή σου
θέλεις να λήξει εδώ
το νήμα της ζωής σου

καταρρέουσα ψυχή
προσπαθείς να κρατηθείς
με τη σκόνη τη λευκή
παρηγοριά μιας γραμμής

σε βρήκαν ένα πρωί
σε δωμάτιο σκοτεινό
στο κρεβάτι μοναχή
κι ένα γράμμα στο πλευρό.