Πληγές

η μέρα τούτη δω χειμώνα θυγατέρα
κι όμως ο ουρανός άνοιξη να θυμίζει
ο ήλιος όπως κάθε χρόνο τέτοια μέρα
λαμπρότερος θαρρείς ελπίδα μας χαρίζει

Τούτη δω η νύχτα χειμώνα θυγατέρα
κι όμως ο ουρανός άνοιξη να θυμίζει
καθώς σταμάτησε η πνοή του αέρα
και το φεγγάρι το μονοπάτι φωτίζει

Οι πληγές όπως κάθε χρόνο τέτοια μέρα
κι οι φανερές κι οι κρυφές πονάνε πιο πολύ
ζωή και θάνατος εκείνη η Δευτέρα
δάκρυα στεγνά κυλούν, ενός λεπτού σιγή

Πλέω στων αναμνήσεων τον ωκεανό
ψαρεύοντας στα θολά νερά καλές στιγμές
τις μοιράζομαι μαζί σου σαν να είσαι 'δω
και νιώθω να ξανατρέχει αίμα στις πληγές

ο χρόνος ο γιατρός έχει κρύψει τις πληγές
κάθε μέρα που περνάει τον πόνο σβήνει
ο πόνος που ξυπνάει σε μέρες σαν κι αυτές
που στην μνήμη έρχεται η στιγμή εκείνη

απόγεμα Δευτέρας του Φλεβάρη επτά
εκείνη η στιγμή που ήταν η στερνή σου
που ενώ ήμαστε μαζί, έτσι ξαφνικά
χάθηκες για πάντα πάνω στην μηχανή σου

Θα θυμάμαι πάντα ως την στερνή στιγμή μου
τα λόγια που στο μυαλό μου έχουν χαραχθεί
"δεν προσπαθώ να δώσω μέρες στη ζωή μου
προσπαθώ στις ημέρες μου να δώσω ζωή"

Τυχερός μου λένε είμαι που επέζησα
μα θα είναι οι ουλές, κρυφές και φανερές
μάρτυρας αδιάψευστος των όσων έζησα
μνήμες που στοιχειώνουνε σε μέρες σαν κι αυτές.