10.2.07

Ανα-γέννηση

Ανα-γέννηση

Απ' την δυστυχία επιστρέφοντας
το χαμογελο μου σε σένα βρήκα

στην σμαραγδένια λίμνη των ματιών σου
βυθίζομαι, βαπτίζομαι, γεννιέμαι

τα υγρα σου μάτια δροσιά και φως
της ύπαρξης μου ζωοδόχος πηγή

αισθήσεις και χρώματα τώρα ξυπνούν
που είχαν χαθεί στις μοναξιάς το γκρι.

3 comments:

Αστάρτη said...

Παίζει να είναι απ’τις ελάχιστες αισιόδοξες νότες των γραπτών σου.
Πάντα τέτοια... ;)

ΥΓ:Δεν σε ξέχασα χθές...θα μιλήσουμε σήμερα.

an205 said...

Ρε λες να αρχίζω να χαλάω???

Αστάρτη said...

Για πρόσεξέ το..θα αρχίσω να ανησυχώ έτσι οπως πας!