Αλλαγή της ώρας

3 το πρωί Κυριακή, το ξυπνητήρι προσπαθεί να κάνει την δουλειά του
και γω προσπαθώ να το φιμώσω, μετά από 10 λεπτά πάλης
εγκαταλείπω ηττημένος το κρεβάτι και ξύνοντας το κεφάλι μου
προσπαθούσα να θυμηθώ τι διάολο ήθελα να ξυπνήσω τόσο νωρίς.
Φτάνοντας στην κουζίνα και καθώς σήκωνα το μπουκάλι
για να πιω νερό....
(ναι ρε πίνω από το μπουκάλι, τι πρόβλημα έχεις;
δεν θα σου βάλω από το ίδιο)
το μάτι μου έπεσε στο ρολόι στον τοίχο:
"Το παλιό ρολόι του μικρού σταθμού,
έμεινε στην ώρα του αποχωρισμού."
άσχετο...

ΝΑΙ!!! Αυτό είναι τώρα θυμήθηκα:

"Θερινή ώρα από τις 3 το πρωί της Κυριακής
25 Μαρτίου οπότε οι δείκτες των ρολογιών
θα μετακινηθούν μία ώρα μπροστά για να
δείχνουν 4 π.μ. Το μέτρο θα ισχύσει μέχρι
την τελευταία Κυριακή του Οκτωβρίου και
τίθεται σε εφαρμογή σε όλα τα κράτη-μέλη
της Ευρωπαϊκής Ενωσης σύμφωνα με την οδηγία
2000/84/ΕΚ (άρθρο 4) του ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου."

Πρέπει να ακολουθούμε πιστά τις οδηγίες.

Όσην ώρα άλλαζα την ώρα στα ουκ ολίγα ρολόγια που έχω
(ένα περιέργο πράγμα, στο χέρι δεν φοράω ρολόι αλλά
μεσα στο σπίτι έχω ένα για κάθε τοίχο) έσπαγα το κεφάλι μου
ποιός ξεκίνησε την αλλαγή της ώρας από χειμερινή σε θερινή
και τανάπαλιν, εντάξει το γιατί πάνω κάτω μέσα
στην ημιμάθεια μου το ξέρω: Για την εξοικονόμιση ενέργειας
αλλά ποιοί ή ποιός το σκέφτηκε, το πρώτο που μου 'ρθε
στο μυαλό ήταν οι Αμερικάνοι
(έτσι κι αλλιώς αυτοί φταίνε για όλα).

Αφού λοιπόν είχα που είχα ξυπνήσει, ανάβω την καφετιέρα
για να κάνω καφέ, την τοστιερα για ένα δυο τρια τέσσερα
(αφου τόσα χωράνε!!!) τοστ, ενεργοποιώ (ουάου)
τον ηλεκτρονικό υπολογιστή μου (ανάβω το κομπιούτερ)
ξεκινάω έρευνα (σερτς στο γκούγκλε) ρίχνοντας έτσι
στον κουβά κάθε έννοια εξοικονόμισης ενέργειας
και βρίσκω το παρακάτω:

"Η αλλαγή της ώρας, την περίοδο της άνοιξης, ξεκίνησε
από τον Βενιαμίν Φραγκλίνο, το 1784,
και εφαρμόστηκε στη Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ.
Ο λόγος ήταν η εξοικονόμηση ενέργειας.
Βάζοντας το ρολόι μπροστά κατά τους θερινούς μήνες,
επιβραδύνουμε, κατά μία ώρα, τον ηλεκτροφωτισμό το βράδυ.
Μέχρι το 1966, που το Κογκρέσο ψήφισε έναν νόμο
για την ενιαία έναρξη και λήξη της θερινής ώρας
σε όλες τις Πολιτείες της Αμερικής, η κατάσταση
ήταν τραγελαφική. Κάθε Πολιτεία ρύθμιζε σε διαφορετική
ημερομηνία την έναρξη και τη λήξη, με αποτέλεσμα
οι συγκοινωνίες και οι επικοινωνίες στο εσωτερικό
της χώρας να έχουν γίνει "κουβάρι".
Η ίδια κατάσταση μεταφέρθηκε και στην Ευρώπη,
όπου η κάθε χώρα ξεκίνησε σε διαφορετικές χρονολογίες
την εφαρμογή του μέτρου.
Στην Αγγλία και στην Ιρλανδία, καθιερώθηκε το 1916,
στην Ιταλία το 1966, στη Γαλλία το 1976, στην Ελλάδα το 1978,
ενώ στη Γερμανία και την Δανία το 1980.
Αν και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο προσπαθούσε να ρυθμίσει
το ζήτημα από το 1976, αυτό κατορθώθηκε τέσσερα χρόνια μετά,
με μία ιστορική Οδηγία που καθόριζε τις διατάξεις
για την κοινή θερινή ώρα (22/7/80) και τέθηκε
σε εφαρμογή την επόμενη χρονιά.
Αν και η εφαρμογή ενός τέτοιου μέτρου θεωρητικά
δεν θα έπρεπε να έχει δυσκολίες, ήταν η αιτία για να ξεσπάσει
μία απίστευτη διαμάχη στο εσωτερικό της ενιαίας Ευρώπης.
Αιτία; Αν και από την αρχή όλα τα κράτη - μέλη
εναρμονίστηκαν με την ημερομηνία έναρξης
της θερινής ώρας, προέκυψαν έντονες διαφωνίες
για την ημερομηνία λήξης της.
Ετσι, ενώ σε όλα τα κράτη - μέλη η θερινή ώρα έληγε
την πρώτη Κυριακή του Σεπτεμβρίου, οπότε οι δείκτες
του ρολογιού επανερχόταν στη "φυσιολογική" τους θέση,
στην Αγγλία και την Ιρλανδία αυτό συνέβαινε
την τελευταία Κυριακή του Οκτωβρίου.
Τα αποτελέσματα αυτής της διαφοροποίησης
ήταν τραγελαφικά, αφού καθετί ενιαίο κινδύνευε
να τιναχτεί στον αέρα. Οι αποκλίνουσες εθνικές πολιτικές
απειλούσαν την ελεύθερη κυκλοφορία ανθρώπων,
εμπορευμάτων και υπηρεσιών. Όπως σημειώνεται στα πρακτικά
των "Διαπραγματεύσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου",
έναν χρόνο μετά την εφαρμογή του μέτρου (19/4/82)
"ήταν μία διόλου ικανοποιητική κατάσταση το να είναι
12 το μεσημέρι στη Γερμανία και μία η ώρα στη Γαλλία ή αντιθέτως.
Υπήρξε, μάλιστα, εποχή που αν πήγαινε κανείς λίγο αργά
στο γραφείο του στο Λονδίνο, τότε ο συνάδελφός του στο Παρίσι
ήταν για μεσημεριανό και έτσι δεν υπήρχε επαφή μεταξύ τους".
Ομως, όλες οι προσπάθειες που έγιναν για να καθιερωθεί
κοινή ημερομηνία λήξης της θερινής ώρας προκαλούσαν
τις "εκρήξεις" της Αγγλίας. Είναι χαρακτηριστική η τοποθέτηση
του Εγγλέζου αντιπροσώπου στην αρμόδια Επιτροπή,
όπως καταγράφεται στα ίδια πρακτικά:
"Πρόκειται για μία διαβολική σκευωρία, με την οποία
το Κοινοβούλιο αποβλέπει να στερήσει τρεις εβδομάδες
καλοκαιριού από τους κατοίκους του Ηνωμένου Βασιλείου".
Σε μία έκθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου,
το 1989, έγινε μία απόπειρα να διερευνηθεί το θέμα.
Ωστόσο, όχι μόνο δεν ξεκαθαρίστηκαν τα πράγματα,
αλλά μάλλον μπερδεύτηκαν ακόμη περισσότερο.
Οπως αναφερόταν:
"Πρόκειται για ένα λεπτό θέμα, επί του οποίου οι απόψεις
των κοινωνικών στρωμάτων διαφέρουν. Αυτοί που προτιμούν
τη λήξη της θερινής ώρας στο τέλος Σεπτεμβρίου
(έχοντας έτσι φωτεινότερα πρωινά, αλλά και σκοτεινότερα
βραδινά τον Οκτώβριο) στην ηπειρωτική Ευρώπη είναι
οι υπάλληλοι, οι γονείς των παιδιών σχολικής ηλικίας
που αρχίζουν το σχολείο στις 8.00 π.μ., οι ταχυδρόμοι
και οι εργαζόμενοι το πρωί. Ενώ σε εκείνους που επιθυμούν
τη λήξη της θερινής ώρας στο τέλος Οκτωβρίου
(γιατί, έτσι κερδίζουν φωτεινότερα απογεύματα,
αλλά σκοτεινότερα πρωινά τον Οκτώβριο) περιλαμβάνονται
οι Βρετανοί και οι Ιρλανδοί αγρότες που πρέπει
να πληρώνουν εργάτες, οι οποίοι περιμένουν μέχρι το μεσημέρι
ώστε να στεγνώσει η πάχνη προτού αρχίσουν
τη συγκομιδή ή τη σπορά. Και ακόμη, η αστυνομία,
που επισημαίνει ότι η μεγαλύτερη ένταση της οδικής κυκλοφορίας
το βράδυ σε σχέση με το πρωί έχει ως συνέπεια την αύξηση
των τροχαίων ατυχημάτων, κατά τις πρώτες βραδινές ώρες,
γεγονός που θα μπορούσε να αντισταθμιστεί με κάπως
φωτεινότερα βραδινά, παρά πρωινά.
Τελικά, συμφωνία για κοινή ημερομηνία έναρξης
και λήξης της θερινής ώρας επιτεύχθηκε το 1994
και το μέτρο άρχισε να ισχύει από το 1996,
στη μορφή που επιβιώνει μέχρι σήμερα.
Είχε προηγηθεί ειδική σφυγμομέτρηση (Μάιος 1993),
σύμφωνα με την οποία το 54,5% της κοινής γνώμης
σε όλα τα κράτη - μέλη προτιμούσε το τέλος του Οκτωβρίου
για τη λήξη της θερινής ώρας, ενώ υπέρ του Σεπτεμβρίου
τάχθηκε το 38,4%. Το παράδοξο της υπόθεσης είναι ότι,
με τις απαιτήσεις των δύο βορειοευρωπαϊκών χωρών
αναγκάστηκε να συμβιβαστεί ολόκληρη η υπόλοιπη Ευρώπη,
που δέχτηκε τη λήξη της θερινής περιόδου
στην τελευταία Κυριακή του Οκτωβρίου.

Τάσος Σαραντής "

Πηγή:
http://www.prismaonline.gr/04000000000.asp?article_id=25861

Είχα δίκιο τελικά οι Αμερικάνοι φταίνε που εγώ χάνω μιά ώρα ύπνο,
το ότι μου την δίνουν πίσω έξι μήνες μετά (και χωρίς τόκο)
δεν λέει τίποτα γιατί την αξίζω και με το παραπάνω επειδή:

Α) Ωσπου να συνηθίσει ο οργανισμός μου τους νέους βιορυθμούς
περνάνε 6 μήνες και τότε ξαναλλάζουν την ώρα
και φτου κι απ΄την αρχή.
Β) Το παραπάνω έχει ως αποτέλεσμα να μην ξέρει ο οργανισμός μου
πότε ακριβώς να πεινάει οπότε πεινάει συνεχώς
για να μην μπερδεύεται.
Γ) Έχω σπαταλήσει άπειρη ενέργεια για να αλλάξω (δύο φορές)
την ώρα σε ότι ρολόι έχω γύρω μου.
Δ) Αναγκάζομαι να ξυπνάω αυτές τις δύο φορές χαράματα
(να αλλάζει η ώρα το μεσημέρι)
Ε) Μια φορά στο στρατό έκανα μια ώρα σκοπιά παραπάνω
(και μάλιστα γερμανικό 2-4), ξέρεις τι είναι να βλέπεις
την ώρα να πηγαίνει 4 και τσουπ πίσω πάλι σε 3
και να φυλάς σκοπιά;;;
ΣΤ) Άλλη μια φορά στο στρατό είχα έξοδο και αναγκάστηκα
να γυρίσω μια ώρα νωρίτερα στο στρατόπεδο
λόγω της αλλαγής της ώρας.

Αν θέλετε να μάθετε κάτι παραπάνω ή αν απλά θέλετε
να χάσετε ή να σκοτώσετε την ώρα σας :
http://en.wikipedia.org/wiki/Daylight_saving_time
http://www.timeanddate.com/time/dst2007.html