ΣΗΜΑΤΑ ΟΙΚΟ-ΛΟΓΙΚΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ

Δύο καμπανάκια(;;;)....
μπα μάλλον σειρήνες συναγερμού είναι...
αν έχεις αυτιά και δεν κωφεύεις....

1)Έχει "κυκλοφορήσει" εδώ και καιρό στο διαδίκτυο
σε μορφή "παρουσίασης"και το ξαναβρήκα στην ιστοσελίδα του FOCUS.
Το έκανα κείμενο εάν θέλετε την "παρουσίαση"
στο τέλος της "ανάρτησης" έχω την "ανακατεύθυνση"
(η ελληνοποίηση των όρων blog, link, pps κλπ τα "σπάει" κανονικά)

Στο θέμα μας όμως....

Ένα γράμμα από το μέλλον:

Είμαστε το έτος 2070.
Είμαι 50 χρονών μα φαίνομαι 85.
Έχω πολλά προβλήματα γιατί πίνω πολύ λίγο νερό.
Νομίζω πως δε μου μένει πια πολύς καιρός.
Σήμερα, είμαι ένας από τους πιο ηλικιωμένους στην κοινωνία που ζω
Θυμάμαι όταν ήμουν 5 χρονών
Όλα ήταν διαφορετικά.
Υπήρχαν πολλά δέντρα στα πάρκα,
τα σπίτια είχαν ωραίους κήπους και μπορούσα
να είμαι κάτω από το ντουζ περίπου μια ώρα.
Τώρα χρησιμοποιούμε πετσέτες με ορυκτέλαιο για να πλυθούμε.
Πριν, όλες οι γυναίκες επιδείκνυαν τα όμορφα μαλλιά τους.
Τώρα, πρέπει να ξυρίζουμε το κεφάλιγια να το διατηρούμε καθαρό
χωρίς να χρησιμοποιούμε νερό.
Πριν, ο πατέρας μου έπλενε το αυτοκίνητο με το λάστιχο του ποτίσματος.
Σήμερα, απαγορεύεται αυστηρά από το νόμο τέτοια χρήση.
Θυμάμαι πως υπήρχαν πολλές διαφημίσεις που έλεγαν:
”ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΟ ΝΕΡΟ”, αλλά κανείς δεν έδινε προσοχή.
Οι άνθρωποι πίστευαν πως το νερό είναι ανεξάντλητο.
Σήμερα, όλα τα ποτάμια, τα φράγματα, οι λίμνες
και οι υδροφόροι ορίζοντες είναι ανεπανόρθωτα μολυσμένα ή αποξηραμένα
Το τοπίο τριγύρω δεν είναι πια παρά μια απέραντη έρημος.
Οι γαστρεντερικές λοιμώξεις, οι δερματοπάθειες
και οι κακώσεις του ουροποιητικού είναι οι κυριότερες αιτίες θανάτου.
Η βιομηχανία έχει παραλύσει και το ποσοστό ανεργίας είναι δραματικά υψηλό.
Τα εργοστάσια αφαλάτωσης θαλασσινού νερού είναι ο κύριος τομέας απασχόλησης.
Δίνουν στους εργαζόμενους πόσιμο νερό αντί για μισθό.
Οι επιθέσεις για ένα μπιτόνι νερό είναι συνεχείς μέσα στους έρημους δρόμους.
Η διατροφή είναι 80% συνθετική.
Πριν, συνιστούσαν να πίνουμε 8 ποτήρια νερό την ημέρα.
Σήμερα, δεν μπορώ να πιω παρά μισό ποτήρι.
Επειδή δεν μπορούμε να πλύνουμε τα ρούχα μας,
τα πετάμε, κάτι που αυξάνει τον όγκο των σκουπιδιών.
Ξαναγυρίσαμε στη χρησιμοποίηση των βόθρων όπως τον προηγούμενο αιώνα,
επειδή οι υπόνομοι δε δουλεύουν πια εξαιτίας της έλλειψης νερού.
Οι άνθρωποι είναι αντιμέτωποι με το φόβο:
τα σώματά τους είναι ασθενικά, ζαρωμένα από την αφυδάτωση,
πληγιασμένα εξαιτίας της υπεριώδους ακτινοβολίας
που δε φιλτράρεται πλέον από την ατμόσφαιρα εξαιτίας της τρύπας του όζοντος.
Εξαιτίας της ξηροδερμίας, μια νέα γυναίκα 20 χρονών φαίνεται 40.
Οι επιστήμονες κάνουν έρευνες, αλλά δεν υπάρχει καμιά λύση ορατή.
Δεν μπορούμε να κατασκευάσουμε νερό.
Το οξυγόνο επίσης έχει μειωθεί εξαιτίας της έλλειψης δέντρων,
κάτι το οποίο μειώνει το νοητικό επίπεδο των νέων γενεών.
Η μορφολογία των σπερματοζωαρίων ενός μεγάλου αριθμού ατόμων
έχει αλλάξει κάτι το οποίο επιφέρει πολλές γεννήσεις παιδιών θυμάτων
της ανεπάρκειας, των μεταλλάξεων και των δυσμορφιών.
Η κυβέρνηση μάς υποχρεώνει να πληρώνουμε για τον αέρα που αναπνέουμε:
137 m3 το άτομο την ημέρα.
Αυτοί που δεν μπορούν να πληρώσουν διώχνονται
από τις «ζώνες αερισμού", που είναι εξοπλισμένες
με γιγάντιους μηχανικούς πνεύμονες που δουλεύουν με ηλιακή ενέργεια.
Ο αέρας δεν είναι πολύ καλής ποιότητας,
αλλά τουλάχιστον μπορούμε να αναπνέουμε.
Ο μέσος όρος ζωής είναι τα 35 χρόνια.
Μερικές χώρες πέτυχαν να διαφυλάξουν νησίδες βλάστησης
με καθαρό τρεχούμενο νερό.
Αυτές οι ζώνες επιβλέπονται πολύ στενά από τον στρατό.
Το νερό έγινε ένα είδος σπάνιο, ένας θησαυρός ανεκτίμητος,
πολύ περισσότερο από τον χρυσό ή τα διαμάντια.
Εδώ όμως, δεν υπάρχουν πια δέντρα γιατί δε βρέχει σχεδόν ποτέ.
Και όταν αρχίζει να βρέχει, δεν πέφτει παρά όξινη βροχή.
Δεν υπάρχουν πλέον εποχές εξαιτίας των κλιματικών αλλαγών
(φαινόμενο του θερμοκηπίου) από τις δραστηριότητες
του ανθρώπου του 20ου αιώνα που μόλυναν το περιβάλλον.
Και όμως είχαμε προβλέψει ότι έπρεπε να φροντίσουμε το περιβάλλον μας,
αλλά κανείς δεν έκανε τίποτα.
Όταν η κόρη μου με ρωτάει να της αφηγηθώ πώς ήταν όταν εγώ ήμουν νέος,
της διηγούμαι πώς τα δάση ήταν όμορφα.
Της μιλάω για τη βροχή, τα λουλούδια,
την ευχαρίστηση του να κολυμπάς και να ψαρεύεις στα ποτάμια
και τις λίμνες και του να πίνεις όσο νερό θέλεις.
Και για την καλή υγεία των ανθρώπων.
Με ρωτάει:
- Μπαμπά! Γιατί δεν υπάρχει πια νερό;
Έχω λοιπόν ένα κόμπο στο λαιμό...
Δεν μπορώ να σταματήσω να με θεωρώ ένοχο,
γιατί ανήκω στη γενεά που ολοκλήρωσε
την καταστροφή του περιβάλλοντος,
μη παίρνοντας στα σοβαρά τις αμέτρητες προειδοποιήσεις.
Ανήκω στην τελευταία γενεά που θα μπορούσε
να αλλάξει την πορεία των πραγμάτων,
αλλά αποφάσισε διαφορετικά.
Σήμερα τα παιδιά μας το πληρώνουν ακριβά.
Ειλικρινά, πιστεύω πως η ζωή πάνω σ’ αυτή τη γη
δε θα είναι δυνατή από δω και πέρα
γιατί η καταστροφή του περιβάλλοντος
έφτασε σ’ ένα σημείο όπου δεν έχει επιστροφή.
Πώς θα ήθελα να γυρίσω πίσω και με κάποιο τρόπο
να έκανα να καταλάβει ολόκληρη η ανθρωπότητα,
στη στιγμή που μπορούμε ακόμα να κάνουμε κάτι
για να σώσουμε τον πλανήτη μας!
............................................................................................................................................
2)
"Ταξιδιωτικό" αφιέρωμα του μέλλοντος για ένα νησί της Βαλτικής
από το τριμηνιαίο περιοδικό "COLORS"
Μεταφράζω (όσο μπορώ) το εισαγωγικό σημείωμα:
Τι θα συμβεί εάν ο πλανήτης συνεχίσει να θερμαίνεται;
Θα πρέπει να πιούμε το νερό από τις λακκούβες,
να μετακομίσουμε στα ιγκλού στο βόρειο πόλο,
να ξυρίσουμε τη γούνα των πολικών αρκούδων
ή να έχουμε πάντα ένα κιτ αντιμετώπισης τυφώνα στις τσάντες μας;
Το COLORS προσπάθησε, στέλνοντας τους συντάκτες του
στο μέλλον για μια επίσκεψη στο Vörland,
ένα νησί στην ακτή της Σκανδιναβίας όπου το κλίμα είναι τέλειο
και όπου συμβαίνουν διάφορα...

Για αιώνες το Vörland θεωρούνταν ως ένα παγωμένο, αφιλόξενο νησί.
Αλλά οι καιροί άλλαξαν και το Vörland όχι μόνο "επέζησε"
μέσα στα σκληρά χρόνια στο τέλος της "εποχής του πετρελαίου"
και κατά την διάρκεια της "6ης Μαζικής Εξάλειψης"που συνέβη
λόγω της παγκόσμιας αύξησης της θερμοκρασίας
(φαινόμενο του θερμοκηπίου) αλλά έγινε και ένας από
τους δημοφιλέστερους τόπους προορισμού τουριστών στον κόσμο.
Εδώ οι θερμοκρασίες είναι ήπιες, η βλάστηση είναι πλούσια και ποικίλα,
οι παραλίες μεγάλες και αμμώδεις, καμία σχέση με τα άνυδρα,
καυτά καλοκαίρια της νότιας Ευρώπης.
Οι ντόπιοι, οι περισσότεροι από αυτούς Σκανδιναβοί
που καλύπτονται με διπλό στρώμα αντηλιακού,δίνοντας προσοχή
στα σήματα κινδύνου που εξέπεμπαν οι επιστήμονες
και παίρνοντας σοβαρά τις προειδοποιήσεις για τις αλλαγές του κλίματος
εργάστηκαν σκληρά και μετετρέψαν το νησί σε πράσινη όαση,
ικανή να χρησιμοποιήσει τους πόρους του χωρίς οποιαδήποτε απώλεια.
Μερικά παραδείγματα;
Βεβαίως:
Εάν θέλετε να φτάσετε στο Vörland ξεχάστε τα αεροπλάνα.
Μολύνουν!!!
Πρέπει να πάρετε το αερόστατο ταξί του κ. Lennart
και να ελπίσετε ότι η φύση θα σας φερθεί ευγενικά.
Για να αγοράσετε ο,τιδήποτε , πρέπει να πληρώσετε
με χρόνο (εργασία) ή με τα karbons,
που είναι πλέον το επίσημο νόμισμα δεδομένου
ότι το ευρώ περιήλθε στην αχρηστία και η οικονομία
μεταπήδησε στο διοξείδιο του άνθρακα.
Εάν έχετε διάθεση για συζήτηση,
περάστε από την Klara Åkerlund,
η επτά φορές νικήτρια του βραβείου καθαρής ενέργειας Vörland
είναι μια ιδιοφυία στον τομέα της ενεργειακής αυτάρκειας,
ή περάστε από τα κεντρικά της VörAir και ρωτήστε
τον ιδιοκτήτη της επιχείρησης Felix Vindsson γιατί
μετέτρεψε την επιχείρησή του από κατασκευαστή
τμημάτων αεροπλάνων σε μια οικολογική επιχείρηση
κατασκευής τουρμπίνων παραγωγής ενέργειας με αέρα.
Ένα τελευταίο :
εάν ψάχνετε βενζινάδικο θα βρείτε ένα
κοντά στους τομείς βιολογικών καυσίμων.
Εγκαταλειμμένο για χρόνια,
είναι τώρα μνημείο της εποχής του πετρελαίου. ........................................................................................................................................
Περισσότερα στο τελευταίο τεύχος του COLORS
ή στο άρθρο της Βάσως Κανελλοπούλου
στο "Ε" 22-7-07 "Καλοκαίρι 2057"
ή εδώ:

http://www.colorsmagazine.com/home/?page_id=150
http://www.focusmag.gr/nero.pps

κι αν δεν έχετε πειστεί ακόμα ένα τελευταίο: